ΤΟ ΨΕΜΑ ΓΙΑ ΨΕΜΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Ο ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τα απολυταρχικά καθεστώτα δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την κοινωνία αυτή που θα στηρίξει τον ολοκληρωτισμό. Ο Χίτλερ, σε ομιλία του προς τα S.A είπε: «Ό,τι είσαστε, το είσαστε χάρη σ’ εμένα. Ό,τι είμαι, το είμαι χάρη σ’εσάς και μόνο». Ο ανθρωπολογικός τύπος που συμβάλει περισσότερο στην κυριαρχία και διαιώνιση των ολοκληρωτικών καθεστώτων, δεν είναι τόσο αυτός του κτήνους του βασανιστή ή του χαφιέ, αλλά ο μαζάνθρωπος, βασικό χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εθισμός στο lifestyle, στην εύκολη και ανέμελη ζωή, στο θέαμα και η απομόνωση ή έλλειψη φυσιολογικών κοινωνικών σχέσεων. Οι φασιστική δικτατορία του Μουσολίνι, τα στρατιωτικά καθεστώτα του Σαλαζάρ, του Πινοσέτ και του Παπαδόπουλου βάσιζαν την κυριαρχία τους όχι μόνο στις διώξεις των πολιτικών τους αντιπάλων, αλλά στην καλλιέργεια ενός ξένιαστου lifestyle, μιας συνεχόμενης και επαναλαμβανόμενης εικόνας μιας ατέλειωτου πανηγυριού, σαν να πρόκειται για το ακριβό περιτύλιγμα ενός  χαλασμένου προϊόντος, μια βιτρίνα που κρύβει τις πληγές μιας κοινωνίας  που αιμορραγεί αλλά όντας υπνωτισμένη από τα καταναλωτικά ναρκωτικά. Προκειμένου να καταλάβουμε καλύτερα, θα πρέπει να θυμηθούμε αρχικά την ταινία Roma  του Φεντερίκο Φελίνι, που απεικονίζει την ζωή των Ιταλών κάτω από το  φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Φελίνι περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια το πρώτο βασικό στοιχείο που  συναντά κανείς στον φασισμό: η υλιστική ζωή, η πληθώρα των απολαύσεων  και οι θεατρικές επιθεωρήσεις μας δίνουν την εντύπωση ότι οι άνθρωποι κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς ζουν ευχάριστα. Η κρατική βία και οι  διώξεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα και συχνά δεν αγγίζουν τον όχλο ο οποίος έχει κυριολεκτικά παραλύσει (γι’ αυτό και άλλωστε είναι όχλος και  όχι πια πολίτες) μέσα σ’ ένα βαθύ κλίμα απο-πολιτικοποίησης, απάθειας ή  στείρας αναπαραγωγής κρατικής προπαγάνδας. (Η απο-πολιτικοποίηση  αποτελεί βασικό στοιχείο που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό για την Hannah  Arendt). Τα θεάματα που τα καθεστώτα αυτά προσφέρουν είναι είτε αστείες παρωδίες δίχως πολιτικό περιεχόμενο, είτε προπαγανδιστικά show, με σκοπό να προσελκύσουν τον όχλο στο πανηγύρι του lifestyle. Οι μάζες αυτές προέρχονται από μια διάτρητη κοινωνία, στις οποίες έρχεται το εθνικιστικό συναίσθημα (ο εθνικισμός αποτελεί πάντοτε πεμπτουσία των περισσότερων στρατιωτικών καθεστώτων) να συγκολλήσει.

Η χρόνια αποπολιτικοποίηση, ο ζαμανφουτισμός, το κλείσιμο του καθενός στην ιδιωτική του σφαίρα, και η αποξένωση συνθέτουν το παζλ της κρίσης της δυτικής κοινωνίας, και της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Τόση απο-πολιτικοποίηση και εθισμό στην κουλτούρα του κιτς και της ξενοιασιάς, πραγματικά θα τη ζήλευαν ακόμα και οι στρατιωτικοί δικτάτορες. Σε μια σύγχρονη Δυτική κοινωνία δεν χρειάζεται κάποιο καθεστώς να ασκήσει σωματική βία από τη στιγμή που τα ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης και Ψυχαγωγίας, τα οποία έχουν πετύχει ν’ απομακρύνουν τον καθένα μας από την πολιτική σφαίρα, βομβαρδίζοντάς μας καθημερινά με εικόνες lifestyle, δημιουργώντας ψεύτικες ανάγκες, χτυπώντας την πιο κεντρική δομή του ανθρώπινου ενστίκτου, την ψυχή, όπως θα έλεγε και ο Φρόιντ, και ελέγχοντας τα συναισθήματα μέσα από προβαλλόμενες εικόνες, καλλιεργώντας το φαντασιακό της υπερκατανάλωσης. Έτσι το πολιτικό όν ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μαζάνθρωπος, εθίζεται στον καταναλωτισμό και την απάθεια, αναζητώντας διεξόδους μέσα από τις διάφορες φετιχιστικές εικόνες και διαφημίσεις. Είχε άδικο, συνεπώς, ο Ουμπέρτο Έκο, όταν έλεγε πως σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν πραξικοπήματα με τανκς, όταν υπάρχει τηλεόραση; Μιλάμε, συνεπώς, για την κρίση σαν να πρόκειται για ένα φαινόμενο των τελευταίων δύο-τριών ετών, αποφεύγοντας να εξετάσουμε τα μικρές φυσαλίδες της φούσκας που μόλις έσκασε. Η συστηματική διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, η δημιουργία εθνικών μύθων, οι κατά καιρούς «μεγάλες ιδέες» (οι οποίες ξεκινούν από τη«πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα ναι» και φτάνουν στην Ευρωζώνη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες), η διαχρονική ανευθυνότητα και υποκειμενικότητα στη διαχείριση και μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, η καλλιέργεια του πολιτισμού του σκυλάδικου, η συνολική απαξίωση της πολιτικής και η μετάλλαξη της σ’ ένα σόου τηλεκαρναβάλων, καθώς και πολλές άλλες φυσαλίδες αιωρούνται γύρω μας, καθώς εμείς συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην ιδιωτική μας ζωή, αποστρεφόμενοι την συμμετοχή, την κοινωνικοποίηση και συνεχίζοντας την διαίρεση της κοινωνίας σε εκατομμύρια μικροσκοπικά «εγώ».

Όταν, όμως, έσκασε η μεγάλη φούσκα της κατανάλωσης, ο μαζάνθρωπος αυτός, ο άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αναζητά μια νέα φούσκα για να κουρνιάσει μέσα της, να βρει την ασφάλεια που έχει χάσει, να πατήσει στη γη που έφυγε από τα πόδια του. Πώς, λοιπόν, θα αποφύγει ο μαζάνθρωπος το αυτομαστίγωμα στον οποίο καθημερινά τον καλούν η πολιτική τάξη, oι διεθνείς κι εγχώριες οικονομικές ελίτ, τα ΜΜΕ; ΄Πως θα ξεπεράσει και την ίδια του τη φυσική του ροπή προς την ιδιοτέλεια, την αδράνεια, τον φετιχισμό και την ασημαντότητα; Πώς θα απαλύνει τον πόνο της υπευθυνότητας, της αυτοκριτικής, πώς θ’ απομακρυνθεί και πάλι απ΄ τον δύσβατο δρόμο της κοινωνικής δημιουργίας που απλώνεται ανοιχτός μπροστά του; O εθνικιστικός ναρκισσισμός, και πάλι, θα του προσφέρει χείρα βοηθείας… έτσι ώστε να τον διαχωρίσει απ΄το γείτονα του, να του προσφέρει το βάθρο της (τάχα μου) φυλετικής ανωτερότητας, να δικαιολογήσει τα λάθη του παρελθόντος ρίχνοντας τις ευθύνες σε Εβραίους, ιλλουμινάτι, ψεκασμούς αεροπλάνων, μετανάστες και αριστερούς ή αναρχικούς.

Ο μαζάνθρωπος, λοιπόν, είναι εδώ. Είναι ο γείτονας με τον οποίο δεν έχουμε ανταλλάξει καλημέρα, είναι ο συνάδελφος στη δουλειά με τον οποίο δεν έχουμε πιει ποτέ ένα καφεδάκι, είναι η φουρνάρισσα την οποία δεν ρωτήσαμε ποτέ αν είναι καλά. Είναι μέσα σε σπίτι με κλειστά παντζούρια, σε αγέλαστο τραπέζι στο καφενείο, σε οθόνη υπολογιστή που μένει ανοιχτή εικοσιτετράωρα ολόκληρα. Κι όσο δεν κοινωνικοποιείται, όσο δεν ψάχνει για ζωή, τόσο η νέα φούσκα του εθνικού παραληρήματος τον παρασύρει εντός της. Ο μαζάνθρωπος δεν είναι πάντα ο Μαλάκας της ιστορίας μας. Ο Μαλάκας όμως είναι πάντα μαζάνθρωπος.

ΠΟΥΛΑ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ο Μαλάκας της ιστορίας μας είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει ακόμη απογαλακτιστεί. Όπως στα πρώτα χρόνια της ζωής του, περίμενε το παραμύθι της μητέρας για να γλυκοκοιμηθεί, έτσι και στην ενήλικη ζωή του αναζητά το παραμύθι αυτό που θα τον κοιμίσει για τα καλά και θα τον ξεκουράσει στις αγκάλες, όχι του Μορφέα, αλλά του εκάστοτε εξουσιομανή. Τα απλοϊκά επιχειρήματα που θέτει ο Μαλάκας μας, κινούνται από το «τουλάχιστον τότε κοιμόμουν ήσυχα» και το «επί χούντας φτιάχτηκαν δρόμοι» έως το «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο». Θα επιχειρήσουμε παρακάτω, όσο πιο σύντομα γίνεται, να εκθέσουμε τα χιλιοειπωμένα παραμύθια των χουντολάγνων.

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Είναι τουλάχιστον προσβολή προς τις οικογένειες ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία ν’ αναφέρονται απαξιωτικά σ’ αυτούς γνωστοί τηλεμαϊντανοί βουλευτές και κάθε λογής φασιστοειδή , άνθρωποι που δεν έχουν αγωνιστεί για τίποτε απολύτως, πέρα απ’ την τσέπη τους, αποκαλώντας τους «παραμύθια». Πέραν των νεκρών, χιλιάδες αγωνιστές βασανίστηκαν, πολλοί περισσότεροι αντιμετώπισαν την καθημερινή Κρατική Τρομοκρατία, τη ρουφιανιά, τη λογοκρισία, το κυνήγι, είτε επειδή αντιστέκονταν στο αυταρχικό καθεστώς, είτε απλά έτυχε να συγγενεύουν με κάποιον αγωνιστή, είτε επειδή απλά τολμούσαν να πουν ό,τι σκέφτονταν. Χωρίς να επεκταθούμε στο ζήτημα των μεθόδων τρομοκρατίας της Χούντας, καθώς και η βιβλιογραφία είναι μεγάλη, αλλά και το ζήτημα εκτενές, παραθέτουμε τη λίστα των νεκρών αγωνιστών του Πολυτεχνείου.

Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, δικηγόρος, 16.11.1973, ώρα 20.30)
Διομήδης Κομνηνός (ετών 17, μαθητής, 16.11.1973, ώρα 21.30)
Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας , 16.11.1973, ώρα μεταξύ 22.30 & 23.00)
Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, ιδιωτικός υπάλληλος, 16.11.1973, ώρα 23.30)
Torill Engeland Magrette (ετών 22, 16.11.1973, φοιτήτρια, ώρα 23.30)
Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 16.11.1973, φοιτητής ώρα 24.00)
Δημήτριος Κυριακόπουλος (ετών 35, οικοδόμος 16.11.1973, βραδυνή ώρα )
Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, ιδιωτικός υπάλληλος, 16.11.1973, βραδυνή ώρα)
Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , εργάτης, 17.11.1973, πρωινή ώρα)
Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 17.11.1973, ώρα 10.00)
Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, οικοδόμος, 17.11.1973, ώρα 10.15)
Μάρκος Καραμανής (ετών 23, ηλεκτρολόγος, 17.11.1973, ώρα 10.30)
Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, μαθητής 17.11.1973, ώρα 10.30-11.00)
Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, 17.11.1973, ώρα 11.30)
Γεώργιος Γεριτσίδης (ετών 48, εφοριακός υπάλληλος, 17.11.1973, ώρα 11.30)
Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, μαθήτρια, 17.11.1973, ώρα 12.00)
Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 17.11.1973, ώρα 13.00)
Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, ταχυδακτυλουργός, 17.11.1973, ώρα 13.00)
Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, συνταξιούχος εφοριακός, 18.11.1973, ώρα 10.00)
Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, βιοτέχνης, 18.11.1973, ώρα 11.00)
Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, ηλεκτρολόγος, 18.11.1973, ώρα 12.00)
Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, δικηγόρος, 18.11.1973, ώρα 12.00-12.30)
Ευστάθιος Κολινιάτης (ετών 47, 18.11.1973)
Ιωάννης Μικρώνης (ετών 22 φοιτητής, συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών)

Είναι αλήθεια οτι ο “πατριωτικός χώρος” δεν μας εκπλήσσει: αν και επανειλημμένα υποστηρίζει τις πιο ακραίες απόψεις σχετικά με κοινωνικά ζητήματα και ενδύεται έναν μανδύα “αντισυστημισμού”, η πραγματικότητα είναι πάντα η αντίστροφη.

Εμπλοκή του εκδότη Γ. Φραγκούλη του Defencenet στο κύκλωμα με τη λαθρο-κοκαΐνη    

Και “πατριώτες”! Πολλοί “πατριώτες” αδέλφια!

[ Kείμενο απο το Έθνος σχετικά με το κύκλωμα πορνείας και διακίνησης ναρκωτικών στη Μύκονο. 

Στο κείμενο αναφέρεται ως εμπλεκόμενος – χωρίς να ονοματίζεται – ο Γεώργιος Φραγκούλης, “ακροδεξιός εκδότης” (όπως φωτογραφίζεται), γνωστός από την ιστοσελίδα Defencenet. 

Από τον Κούζηλο που το όνομά του ενεπλάκη στην υπόθεση του ναρκοπλοίου Noor 1 μέχρι τα τσιγαριλίκια του Μίχου και τις κόκες του Τσακανίκα, ο Φραγκούλης πατάει σε περπατημένους δρόμους. 

Δεν έκανε δα και τίποτα κακό… Λαθρο-κοκαΐνη ήταν, δεν ήταν λαθρο-μετανάστες!]

(Κείμενο: Λευτέρης Μπιντέλας, Μαρία Ψαρά, Έθνος, 06/09/2015)

Σε πέντε συνομιλίες που κατέγραψε ο «κοριός» της ΕΛ.ΑΣ. εστιάζουν οι αξιωματικοί της Δίωξης Ναρκωτικών προσπαθώντας να εντοπίσουν τα μεγάλα «ψάρια» της δικογραφίας για το κύκλωμα πορνείας και διακίνησης κοκαΐνης της Μυκόνου.

Από τα στοιχεία της προανάκρισης προκύπτει ότι ο 34χρονος απότακτος λιμενικός και ο 33χρονος που είχε συμμετάσχει στη ληστεία υποκαταστήματος τραπέζης στο «Ελ. Βενιζέλος», ήταν οι «ενδιάμεσοι» ενός μεγαλύτερου κυκλώματος που τον χειμώνα είχε ως βάση του τα νότια προάστια της Αττικής και τα καλοκαίρια «μετακόμιζε» στη Μύκονο. 

Οι αρχές που χειρίζονται πλέον την υπόθεση έχουν κάνει «φύλλο και φτερό» τους διαλόγους ώστε να εντοπίσουν τον έμπορο που προμήθευε με καθαρή κοκαΐνη. 

Οι δύο προφυλακισμένοι για την υπόθεση κλήθηκαν την περασμένη Παρασκευή σε συμπληρωματική απολογία από τον ανακριτή Πλημμελειοδικών Σύρου. Αν και ερωτήθηκαν επιμόνως να αποκαλύψουν το όνομα του εμπόρου, φέρονται να αρνήθηκαν να παράσχουν οποιαδήποτε πληροφορία.

Ωστόσο, το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί σε ένα άτομο ονόματι «Χρήστος», το οποίο φαίνεται πως είχε τις άκρες για να ικανοποιεί τις ροζ απαιτήσεις του εκλεκτού πελατολογίου της σπείρας. 

Μέσα από τις συνομιλίες προκύπτει ότι ο Χρήστος προμήθευε με «κολ γκερλ» τους Σαουδάραβες και τους επιχειρηματίες. 

Θεωρείται πρόσωπο-κλειδί για την πλήρη εξάρθρωση του κυκλώματος και οι πληροφορίες που έχουν συλλέξει οι αρχές για το πρόσωπό του κάνουν λόγο για ένα νεαρό άτομο που κινείται με μεγάλη άνεση σε όλα τα κοσμικά στέκια της Αθήνας. 

Μάλιστα, φέρεται να έχει πρόσβαση και στα πρόσωπα της σόουμπιζ, αφού σύμφωνα με αστυνομικές πηγές υπάρχουν δεκάδες φωτογραφικά ενσταντανέ με σελέμπριτι.

Oι αμοιβές των «κολ γκερλ»

Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. εκτιμούν ότι ο Χρήστος αξιοποιούσε τις γνωριμίες του στην «καλή κοινωνία» και μ’ αυτό τον τρόπο έβρισκε νεαρά και όμορφα μοντέλα, πολλά από τα οποία έχουν παρελάσει και από τα τηλεοπτικά πάνελ, τα οποία αναζητούσαν επιχειρηματίες με βαθιές τσέπες. 

Σύμφωνα με τους διαλόγους των κατηγορουμένων, τον χειμώνα τα «κολ γκερλ» αμείβονταν με 100 ευρώ για να περάσουν ένα βράδυ με κάποιον επιχειρηματία, ενώ στη Μύκονο το κύκλωμα τις «χρέωνε» μέχρι και 1.000 ευρώ.

Οπως αποκαλύπτει το «Εθνος της Κυριακής», στην υπόθεση εμπλέκεται και ιδιοκτήτης ακροδεξιού σάιτ, ο οποίος φέρεται να αγόραζε ναρκωτικά. 

Σύμφωνα με τη δικογραφία «στις 19 Αυγούστου στη Χώρα της Μυκόνου, ο λιμενικός ενεργώντας για λογαριασμό και των υπόλοιπων μελών της εγκληματικής οργάνωσης, πώλησε στον χρήστη της τηλεφωνικής σύνδεσης 69…, άγνωστη ποσότητα ναρκωτικών με την κωδική ονομασία ”κόκορας”, προφανώς κοκαΐνης, αντί αγνώστου χρηματικού ποσού ή άλλου ανταλλάγματος». Από την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου που πραγματοποίησε η Δίωξη Ναρκωτικών, ταυτοποιήθηκε ο χρήστης της επίμαχης τηλεφωνικής σύνδεσης. 

Τα στοιχεία ανήκουν σε άτομο που εμφανίζεται ως ο ιδιοκτήτης γνωστού εθνικιστικού-ακροδεξιού ιστότοπου, στα γραφεία του οποίου στο Κολωνάκι, είχε πραγματοποιηθεί επίθεση πριν από δύο χρόνια επίθεση με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό.

Το ακροδεξιό σάιτ με ειδίκευση σε αμυντικά και διπλωματικά θέματα, έχει δημοσιεύσει κατά κόρον ρεπορτάζ τα οποία είναι φιλικά προσκείμενα στη Χρυσή Αυγή, ενώ οι περισσότερες «ειδήσεις» που ανεβάζει είναι κατά των προσφύγων και των μειονοτήτων με τίτλους όπως «εισβολή λαθρομεταναστών στα ελληνικά νησιά». 

Σημειώνεται ότι ο ακροδεξιός εκδότης που φέρεται να αγόραζε κοκαΐνη στη Μύκονο, εμφανίζεται να έχει μεταβιβάσει το σύνολο των μετοχών της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης που είναι ιδιοκτήτρια της ιστοσελίδας, σε Βούλγαρο υπήκοο με διεύθυνση κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας. 

Μάλιστα, η εν λόγω μεταβίβαση σε αλλοδαπό είχε καταγγελθεί από τοπική οργάνωση εξωκοινοβουλευτικού κόμματος ως «δείγμα» ανακολουθίας εθνικιστικών λόγων – επιχειρηματικών έργων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εισαγγελικές αρχές προσανατολίζονται να ασκήσουν διώξεις με την κατηγορία της προμήθειας ναρκωτικών σε τουλάχιστον είκοσι άτομα που έχουν ταυτοποιηθεί οι τηλεφωνικές τους συνδέσεις από την προανάκριση. 

Ανάμεσά τους βρίσκεται και ιδιοκτήτης εστιατορίου στο Κολωνάκι, που φέρεται να αγόρασε κοκαΐνη με την κωδική ονομασία «κο». Οι ίδιες πηγές ενημέρωσης αναφέρουν ότι οι αρχές έχουν ήδη πραγματοποιήσει «μυστική» επίσκεψη στο εστιατόριο, προκειμένου να εξακριβώσουν αν ο ιδιοκτήτης έχει άλλη εμπλοκή στην υπόθεση, πέραν της μίας αγοραπωλησίας ναρκωτικών.

Στις «παγιδευμένες» συνομιλίες ακούγονται να παραγγέλνουν ναρκωτικά μεταξύ άλλων και ένας εκπρόσωπος γνωστού εκδοτικού οίκου, ένας ιδιοκτήτης ταξιδιωτικού γραφείου, αλλά και μια υπεύθυνη εταιρείας κοσμημάτων. 

Τα ναρκωτικά αναφέρονται με κωδικές ονομασίες, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις με ξεκάθαρο τρόπο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση πελάτη που ζητά καθαρή κοκαΐνη. 

Πρόσωπο ενδιαφέροντος φέρεται να αποτελεί για τις Αρχές και μία 29χρονη από επαρχιακή πόλη, για την οποία υπάρχουν αρκετές αναφορές στη δικογραφία, καθώς όπως φαίνεται και προμηθευόταν ναρκωτικά αλλά και συμμετείχε στη σωματεμπορία.

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

«Φρένο» στα πάρτι και ανησυχία στους κοσμικούς κύκλους

Οι νέες αποκαλύψεις για το κύκλωμα της Μυκόνου και το ενδεχόμενο να κληθούν και οι πελάτες σε απολογία από τον ανακριτή έχουν κάνει αρκετούς «κοσμικούς» να χάσουν τον ύπνο τους. Μολονότι δεν έπεσε κανείς από τα σύννεφα από όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για τις άγριες νύχτες της Μυκόνου, η ποινική διερεύνηση της υπόθεσης έβαλε απότομα φρένο στο πάρτι.

Η αρχή έγινε όταν ένας πληροφοριοδότης της ΕΛ.ΑΣ. «σφύριξε» στη Δίωξη Ναρκωτικών ότι δύο άτομα διακινούν ναρκωτικά στο νησί. Εδωσε τα κινητά τους τηλέφωνα και με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών έγινε άρση τηλεφωνικού απορρήτου και κατεγράφησαν 65 συνομιλίες.

Από την προανάκριση προκύπτει ότι οι κατηγορούμενοι είχαν εξελιχθεί σε απόλυτους «άρχοντες της Μυκόνου», με γνωριμίες σε όλα τα καλά και ακριβά μαγαζιά. Μάλιστα ήταν τόσο καλοί στην ικανοποίηση όλων των αιτημάτων, που η φήμη τους είχε ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και όσοι ξένοι πήγαιναν στη Μύκονο για διακοπές είχαν ήδη τα τηλέφωνα των διακινητών.

Το πελατολόγιο

Από τις απομαγνητοφωνήσεις των συνομιλιών διαπιστώθηκε ότι στο πελατολόγιό τους συμπεριλαμβάνονταν επιφανείς επιχειρηματίες, αλλά και ζάπλουτοι Σαουδάραβες και Λιβανέζοι, οι οποίοι μόνο για τη βραδινή τους έξοδο ξόδευαν ολόκληρες περιουσίες.

Με ένα τηλεφώνημα είχαν στην πόρτα τους όση «λευκή» σκόνη ήθελαν και τις καλύτερες γυναικείες συντροφιές. Μάλιστα, όταν οι πελάτες ρωτούσαν αν είναι καλής ποιότητας τα ναρκωτικά τούς απαντούσαν: «Τα καλύτερα που έχεις δοκιμάσει. Αν δεν σου αρέσει θα σου δώσω πίσω τα λεφτά σου»…

Παράλληλα, οι τρεις κατηγορούμενοι φαίνεται πως έκαναν παράδοση ναρκωτικών ακόμα και σε χλιδάτες σουίτες γνωστών ξενοδοχείων.

Σε συνομιλία που καταγράφηκε, ένας πελάτης είχε καλέσει από την παραθαλάσσια σουίτα του για να παραγγείλει κοκαΐνη και ινδική κάνναβη. Βέβαια, το «ντελίβερι» κόστιζε τουλάχιστον 100 ευρώ έξτρα. Το «σέρβις» του κυκλώματος εξέπληξε και τους αστυνομικούς που χειρίστηκαν την υπόθεση, όταν διαπίστωσαν ότι «εξυπηρετούσαν» όλο το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα…

jailgoldendawn 06/ 09/ 2015

ΛΙΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Περιληπτική λίστα των εγκλημάτων των Ναζί στην Ελλάδα (1940-1944)

/

1. Εκτελέσεις ανδρών άνω των εκατό (100.000 ) χιλιάδων.

2. Νεκροί από πείνα τριακόσιες χιλιάδες ( 300.000 ).

3. Αιχμάλωτοι, που μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία (100.000 ) και εκρατούντο εκεί σαν όμηροι.

4. ‘Όμηροι που μετεφέρθησαν σε διάφορα στρατόπεδα στην Γερμανία   (80.000 ) ογδοήκοντα χιλιάδες.

5. ‘Αστεγοι ένα εκατομμύριο ( 1.000.000 ) από βομβαρδισμούς και πυρπολήσεις σε πόλεις και χωριά.

6. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά πέθαναν από πείνα ή από έλλειψη φροντίδας μετά τη γέννησή τους.

7. Οι Ναζί πυρπόλησαν ή ισοπέδωσαν χίλια επτακόσια πενήντα (1.750) χωριά η κωμοπόλεις, επτακόσια δέκα ( 710 ) σχολεία και οκτακόσιες επτά ( 807 ) Εκκλησίες.

8. Είναι υπεύθυνοι για την λεηλασία και την καταστροφή πολλών αρχαιολογικών μνημείων και θησαυρών.

9. ‘Όπως εγράψαμε ήδη στην στήλη «Η Ιστορία σε στίχους» 4-5 Φεβρουαρίου τ.ε και προηγουμένως,  έκαναν παράνομες ανασκαφές σε εικοσιπέντε ( 25 ) περίπου αρχαιολογικούς χώρους και τα αγαλματίδια, αγάλματα και διάφορα άλλα μεγάλης αξίας αρχαιολογικά αντικείμενα/νομίσματα μόνο με την αξία των ΕΛΓΙΝΕΙΩΝ ΜΑΡΜΑΡΩΝ μπορεί να συγκριθούνε. Ο αρχηγός των Αλπινιστών στρατηγός Ringel πήγε αμέσως μετά την κατάληψη της Κρήτης στην Κνωσσό και πήρε φεύγοντας και μετέφερε στην πατρίδα του δύο μεγάλα ξύλινα κιβώτια αρχαιολογικών θησαυρών, αγνώστου αξίας.

10. Οι Ναζί κατέστρεψαν το 95% των Ελληνικών επιβατικών πλοίων και το 75% του Ελληνικού εμπορικού στόλου.

11. Λεηλάτησαν χιλιάδες τόνους ελαιολάδου, βρωσίμων ελαιών, σταριού και οσπρίων.

12. Αφαίρεσαν άγνωστη ποσότητα κοσμημάτων και γενικά χρυσού.

13. Έκαψαν ή σκότωσαν ( 853.000 ) οκτακόσιες πενήντα τρείς χιλιάδες ζώων, ίππων, ημιόνων*, κλπ.

14. Η Κρήτη, ιδιαίτερα, λόγω του ότι η νίκη των αλεξιπτωτιστών υπήρξε «Πύρρεια» ( Όπως ανεγνώρισε και ειπώθηκε από από τον αρχηγό της επιχείρησης «Ερμής» μεγαλοφυή στρατηγό Student και εγράφη από τους Γερμανούς ιστορικούς στο βιβλίο «Αποφασιστικές Μάχες του Β’ Παγκοσμίου  πολέμου ) μετετράπη σε ερειπωμένη περιοχή. Κατά τη διάρκεια της μάχης ( που όπως είπε ο Student ήταν η μεγαλύτερη μάχη που έδωσαν από την αρχή του πολέμου ) οι τρείς μεγάλες πόλεις Χανιά, Ρέθυμνο και Ηράκλειο μετεβλήθηκαν σε καπνίζοντα ερείπια. Κατά την κατοχή στη μάχη της Βιάνου κατεστράφη ολόκληρη η Επαρχία και εκτελέστηκαν 700 αθώοι εκ του αμάχου πληθυσμού. Μετά δε την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιπε κατεστράφησαν η Κωμόπολη των Ανωγείων και 7 μικρά και μεγάλα χωρία των Επαρχιών Αμαρίου και Αγίου Βασιλείου και εκτελέστηκαν διακόσιοι αθώοι και γενναίοι πατριώτες της Αντίστασης.

15. Συνολικά κατά την κατοχή καταστράφηκαν στην Κρήτη 40 χωριά μικρά, μεγάλα και Οικισμοί. Οι εκτελέσεις αυτές εξήγειραν τον ίδιο τον «Πατέρα της νίκης»  Winston Churchill . Σχετικά  στην σελίδα 266 του ΙΙΙ τόμου του βιβλίου του “ The second World War “ γράφει τα εξής, τα οποία, ως φαίνεται οι « BRUTUS» σύμμαχοί μας δεν διάβασαν ή μπορεί να τα διάβασαν και δεν τα πρόβαλαν ποτέ γιατί φαίνεται δεν ήθελαν να ξέρουν οι άλλοι Λαοί τις θυσίες της Ελλάδος. Την αγνόησαν  (Οι Πολιτικοί τους, όχι οι Λαοί τους) και την παρέδωσαν, όπως ήταν  εξαντλημένη οικονομικώς από το 1940-1949 που πολεμούσε Γερμανούς και Σταλινικούς, στα χέρια της Καγκελαρίου MERKEL και του αυστηρού Soible! Και από το «Πιστωτικό Γεγονός» καταφαίνεται ότι τελικά σκοπεύουν να μας καταντήσουν Κολίγους στη Χώρα μας.

WINSTON CHURCHILL

“ The Second World War, Volume 3, pag. 266 )
“…Πάνω από 5.000 ( πέντε χιλιάδες ) Βρετανικές και Αυτοκρατορικές δυνάμεις εγκαταλείφτηκαν κάπου κατά την εκκένωση της Κρήτης. Πολλοί απ’ αυτούς αποκρύπτονταν και περιθάλπονταν από τους χωρικούς και τους κατοίκους των ορεινών περιοχών, οι οποίοι ετιμωρούντο χωρίς οίκτο,  όταν ανακαλύπτονταν από τους Γερμανούς. Βάρβαρα αντίποινα διαπράττονταν κατά των αθώων ή γενναίων χωρικών, οι οποίοι εκτελούνταν κατά εικοσάδες και τριακοντάδες. Γιά τον λόγο αυτό πρότεινα στο Ανώτατο Πολεμικό Συμβούλιο, τρία χρόνια αργότερα το 1944 τα κατά τόπους διαπραττόμενα εγκλήματα να εκδικάζονται επιτοπίως και οι κατηγορούμενοι να αποστέλλονται να δικάζονται στους τόπους όπου τα διέπραξαν. Η Αρχή αυτή έγινε αποδεκτή και μερικά από τα μεγάλα χρέη πληρώθηκαν...» 

Περισσότερα για τις θηριώδεις εκτελέσεις και πυρπολήσεις ολόκληρων χωριών και οικισμών περιγράφονται στο βιβλίο του Αυστραλού πολεμικού Ανταποκριτού στην μάχη της Κρήτης, που έχει τον τίτλο  “Airborne  Invasion”,  « Εισβολή από τον αέρα», John Hetheringhton.

Ο μύθος ότι οι Κρήτες πολίτες κακοποίησαν κατά τη Μάχη Γερμανούς αιχμαλώτους καταρρίπτεται από όσα αναφέρονται σχετικώς στο βιβλίο του Αυστραλού συγγραφέα  GAVIN LONG “ Greece, Crete and Syria “, σελίδα 238, από έρευνα από αρμοδίους Γερμανούς, τα ονόματα και εκθέσεις των οποίων αναφέρονται στο εν λόγω βιβλίο.

Περισσότερα στοιχεία μπορεί να βρει κάθε ενδιαφερόμενος στα πρακτικά της δίκης των εγκληματιών πολέμου, που έγινε στην Αθήνα το 1946. Oι  Γερμανοί στρατηγοί διοικητές του Φρουρίου Κρήτης  Bruno Breuer, Walter Muller και ο περιβόητος βασανιστής Fritz Schubert  καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν, ο δε Alexander Andre’ καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. 

Εξάλλου, εις τα αρχεία του Υπουργείου Παιδείας θα πρέπει να υπάρχει η έκθεση που υπέβαλε για τα εγκλήματα πολέμου στην  Κρήτη  η αρμοδία επιτροπή  υπό τον διακεκριμένο, παγκοσμίου φήμης συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη. 

* Κατά την απαγωγή του στρατηγού Κράιπε ψάχναμε σε όλη την περιοχή να βρούμε ένα ημίονο για να ιππεύσει ο στρατηγός και να επιταχύνουμε τη διαφυγή μας και μόλις καταφέραμε μετά πό πολύ κόπο και χρόνο να βρούμε ένα. 

........

Στην «Ιστορία σε στίχους» στις 16/3/2012 δώσαμε την υπόσχεση να παραθέσουμε, όχι σε στίχους αλλά σε πεζογράφημα, τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι Ναζί κατά την περίοδο της κατοχής 1941-44 στην Πατρίδα μας. Για τα εγκλήματα αυτά οι Γερμανοί δεν πλήρωσαν σχεδόν τίποτα. «Σταγών εν τω ωκεανώ» μπορούν να χαρακτηρισθούν οι επανορθώσεις που κατέβαλαν. Εξάλλου το κατοχικό δάνειο των τετρακοσίων εκατομμυρίων Δολαρίων Η.Π.Α, που έλαβαν από την Τράπεζα της Ελλάδος το 1942( Δεν τους έφθαναν οι επιτάξεις που έκαναν ), με την έγγραφη υποχρέωση να το εξοφλήσουν μεταπολεμικά, ανεξάρτητα της έκβασης του πολέμου. Και προχθές ακόμη στην Ελληνική Βουλή,  από τον Βουλευτή κ. Κουρουμπλή και άλλους,  ανεφέρθη ότι το εν λόγω δάνειο είναι σε εκκρεμότητα και στην... «κατάλληλη ευκαιρία» θα τεθεί επί τάπητος. Ας δούμε, όμως, την περιληπτική λίστα των εγκλημάτων πολέμου, αφού υπενθυμίσουμε στους πάντες ότι η Ελλάδα κατέχει, ανάλογα με τον πληθυσμό και τις θυσίες της την δεύτερη θέση μεταξύ των νικητών Συμμάχων της. 

Eλευθερη ζωνη 
Γιωργος Χαροκόπος, Ιστορικός και Συγγραφέας.

Oι Σφαγές των Ναζί στην Ελλάδα ! (Αφιέρωμα)
Λέγεται συχνά ότι κατακτώντας την Ελλάδα, τόσο οι Ναζί όσο και οι φασίστες συνεργοί τους δεν στρογγυλοκάθισαν πάνω σε δάφνες αλλά σε μυτερά και δηλητηριασμένα αγκάθια. Μέρα δεν περνούσε χωρίς να γνωρίσει ο ζοφερός κατακτητής ανταρτοπόλεμο από τον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ, αλλά και από πλήθος ακόμα αντιστασιακών οργανώσεων, ζώντας μεγάλες λαχτάρες τόσο στην ύπαιθρο και τα κορφοβούνια όσο στα χωριά και τις πόλεις.
Το ελληνικό αντάρτικο άφησε πλήθος νεκρούς και τραυματίες στις τάξεις του εχθρού, κάνοντας έτσι τη ναζιστική μπότα να χάσει την ψυχραιμία της και να επιδοθεί σε βάρβαρα αντίποινα κατά πάντων, καθώς από την απάνθρωπη δράση των κατοχικών στρατευμάτων δεν γλίτωσε ούτε ο άμαχος ανδρικός πληθυσμός ούτε τα γυναικόπαιδα. Τα γερμανικά SS και η Βέρμαχτ ξέσπασαν την εκδικητική τους μανία στους άοπλους κατοίκους χωριών και πόλεων, σφαγιάζοντας αδιακρίτως άνδρες και γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, ακόμα και βρέφη ημερών. Ο νους δεν χωρά τέτοια θηριωδία, μια εκδικητική παραζάλη που όμοιά της σπάνια ξανασυναντάμε στα ιστορικά χρονικά. Ο χαροκαμένος ελληνικός πληθυσμός που πάλευε με την πείνα και μαχόταν καθημερινά για την επιβίωσή του είχε τώρα να αναμετρηθεί με τον σπαραγμό, τα βασανιστήρια και τις μαζικές εκτελέσεις.
Όσο μάλιστα ο δοκιμαζόμενος και υπερήφανος ελληνικός λαός επέτεινε την αντιστασιακή του δράση, τόσο οι Ναζί κλιμάκωναν τα αντίποινά τους, κλιμάκωναν τις σφαγές αμάχων κοντολογίς.
Η Κατοχή της Ελλάδας που είχε αρχίσει τον Απρίλιο του 1941 θα μετρούσε τουλάχιστον 3,5 φρικιαστικά χρόνια για να πάρει επισήμως τέλος (Οκτώβριος του 1944, αν και ναζιστικοί θύλακες παρέμειναν σε ελληνικά νησιά μέχρι και τον Ιούνιο του 1945), μια μακρά ανατριχιαστική περίοδος δηλαδή βάρβαρων αντιποίνωνπου διέπραξαν οι Γερμανοί κατακτητές, επικουρούμενοι συχνά στο σκοτεινό τους έργο από τους Ιταλούς και Βούλγαρους συμμάχους τους. Τα μαζικά εγκλήματα των Ναζί κατά του άμαχου ελληνικού πληθυσμού απλώθηκαν σε όλη την επικράτεια της χώρας, από την Κρήτη μέχρι και τη Βόρεια Ελλάδα, καθώς η φρίκη δεν προσπέρασε δυστυχώς κανέναν. Το «Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών» κάνει λόγο για 90 πόλεις και χωριά που γνώρισαν τη μαζική ναζιστική θηριωδία.Αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο: Άγιος Δημήτριος Ιωαννίνων, Αγριά Μαγνησίας, Νέα Αγχίαλος Μαγνησίας, Αετός Μαγνησίας, Αίγιο Αχαΐας, Αμφίπολις Σερρών, Άμφισσα Φωκίδας, Ανατολικό Σελίνου Χανίων, Ανώγεια Ρεθύμνου, Βέρμιο Κοζάνης, Βιάννος Ηρακλείου, Βουκόλια Χανίων, Γαλαξίδι Φωκίδας, Γραβιά Φωκίδας, Δίστομο Βοιωτίας, Δοξάτο Δράμας, Δράμα, Έλειο Προνών Κεφαλλονιάς, Ζάρος Ηρακλείου, Θεραπνά Λακωνίας, Ιεράπετρα Λασιθίου, Καλάβρυτα Αχαΐας, Κάνδανος Χανίων, Κάρλα Μαγνησίας, Κεντρικό Ζαγόρι Ιωαννίνων, Κλεισούρα Καστοριάς, Κομμένο Άρτας, Κουρήτες Ρεθύμνου, Κρούσωνας Ηρακλείου, Λάμπη Ρεθύμνου, Λεβίδιο Αρκαδίας, Λέχοβο Φλώρινας, Λιδωρίκιο Φωκίδας, Δήμος Μουσούρων Χανίων, Μήθυμνα Χανίων, Νίκαια Αττικής, Παραμυθιά Θεσπρωτίας, Παρνασσός Φωκίδας, Πέραμα Ιωαννίνων, Πέρασμα Φλώρινας, Ποταμιά Λάρισας, Σέρβια Κοζάνης, Συβρίτος Ρεθύμνου, Τριταία Αχαΐας, Τσαριτσάνη Λάρισας, Τυλισός Ηρακλείου, Τυμπάκι Ηρακλείου, Τυμφηστός Φθιώτιδας, Υπάτη Φθιώτιδας, Χορτιάτης Θεσσαλονίκης κ.λπ.
Την ίδια στιγμή, αντίστοιχοι φάκελοι που έχει στην κατοχή του το υπουργείο Εξωτερικών (με ένδειξη «Ναζιστές εγκληματίες πολέμου») καταγράφουν μαζικά κατοχικά εγκλήματα σε περισσότερα από 60 σημεία της ελληνικής επικράτειας, κάτι που εκτοξεύει τον αριθμό των Γερμανών εγκληματιών πολέμου σε περισσότερους από εκατό.
Την ώρα που όλοι μας τιμούμε και μνημονεύουμε το τραγικό πανόραμα του χαμού των συμπατριωτών μας σε όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν έλαβε χώρα, υπήρξαν μια σειρά από σφαγές του εθνικοσοσιαλισμού που ακούστηκαν περισσότερο και έμειναν ζοφεροί ανδριάντες θηριωδίας με παγκόσμιο αντίκτυπο. Τόποι μαρτυρίου δηλαδή όπως…
Η πρώτη μαζική εκτέλεση αμάχων στην Ευρώπη: Το μαρτυρικό Κοντομάρι Κρήτης (2 Ιουνίου 1941)Όταν οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές έπεσαν στην Κρήτη το πρωινό της 20ής Μαΐου 1941, είχαν να αντιμετωπίσουν πέρα από τον οργανωμένο στρατό και τους περίοικους «παντός φύλου και ηλικίας, επιτιθέμενους εναντίον των δια πρωτογόνων μέσων», κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να αποδεκατιστεί σχεδόν το τάγμα εφόδου. Οι δραματικές ώρες που έζησαν εκείνη την ημέρα οι ναζί κατακτητές σφράγισε τη μοίρα του γειτονικού χωριού Κοντοµάρι Χανίων.Μετά την οριστική κατάληψη της Kρήτης, απόσπασμα του ίδιου τάγματος που διψούσε για εκδίκηση εισήλθε στο μαρτυρικό χωριό το πρωινό της 2ας Ιουνίου και µε συνοπτικές διαδικασίες συγκέντρωσε και εκτέλεσε σε γειτονικό λιόφυτο 25 άντρες, ηλικίας 18-50 ετών.
Το έγκλημα πολέμου στο Κοντομάρι κατέγραψε μάλιστα χαιρέκακα με τον φωτογραφικό φακό του γερμανός υπολοχαγός και ανταποκριτής προπαγάνδας…
Η ανείπωτη σφαγή της Κανδάνου Χανίων (3 Ιουνίου 1941)Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε ανελέητη και καταστροφική για τους Ναζί, καθώς εκεί συνάντησαν λυσσαλέα την αντίσταση του ντόπιου πληθυσμού. Η περιβόητη γερμανική πολεμική μηχανή γνώρισε στη λεβεντογέννα Κρήτη βαριές απώλειες, γι’ αυτό και ο κατακτητής επιδόθηκε μετά την κατάληψη του νησιού σε σφοδρά αντίποινα για τη μαζική συμμετοχή των κατοίκων στις εχθροπραξίες.
Η Κρήτη γνώρισε δυστυχώς πολλές μαζικές σφαγές αμάχων από την εκδικητική μανία των Γερμανών και η Κάνδανος, ένα χωριουδάκι στον Νομό Χανίων, έμελλε να γίνει ένα από τα ζοφερότερα μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ηρωική αντίσταση των κατοίκων του χωριού αλλά και της γύρω περιοχής στις μάχες γύρω από το φαράγγι της Κανδάνου ξεπληρώθηκε από τους Ναζί με τρόπο που ήξεραν καλά: τη 2α Ιουνίου 1941 βομβάρδισαν ανελέητα το χωριό και την επόμενη μέρα τα στρατεύματα μπήκαν στην κοινότητα, καίγοντας και ισοπεδώνοντας όλα τα σπίτια.
Ακολουθεί κάθαρση: οι Ναζί συγκέντρωσαν τους 180 περίπου κατοίκους έξω από το Δημοτικό Σχολείο και επιδόθηκαν στη μαζική εκτέλεσή τους.Από το γερμανικό μένος δεν γλίτωσαν ούτε σπίτια ούτε ζώα, ενώ τέτοιο ήταν το μίσος που ο θύτης άφησε και γραπτά μνημεία θηριωδίας, όχι μόνο αναγνωρίζοντας δηλαδή το έγκλημά του αλλά προπαγανδίζοντάς το κιόλας.
Τις αμέσως επόμενες ημέρες, οι Ναζί τοποθετούν δύο πινακίδες-επιγραφές στις δύο εισόδους της Κανδάνου, γραμμένες στα γερμανικά και τα ελληνικά.
Η πρώτη έγραφε: «Διά την κτηνώδη δολοφονία Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αλπινιστών και του μηχανικού από άνδρες, γυναίκες, παιδιά και παπάδες μαζί και διότι τόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράιχ κατεστράφη την 3/6/41 η Κάνδανος εκ θεμελίων διά να μην επανοικοδομηθεί πλέον ΠOTE».H δεύτερη διατυμπανίζει ελαφρώς ανορθόγραφα: «Ως αντίποινον των άπω οπλισμένων πολιτών ανδρών και γυναικών εκ των όπισθεν δολοφονηθέντων Γερμανών στρατιωτών κατεστράφη η Κάνδανος». Το χωριό σβήστηκε από τον χάρτη…
Το ξεκλήρισμα του Κομμένου Άρτας (16 Αυγούστου 1943)Το ημερολόγιο έγραφε 16 Αυγούστου 1943 όταν ο διοικητής του 12ου Λόχου του 98ου Συντάγματος 1ου Ορεινού Τμήματος έδωσε τη μοιραία διαταγή: «Θα μπούμε στο χωριό, δεν θα αφήσουμε τίποτε όρθιο».
Ό,τι φρικιαστικό ακολούθησε δεν το χωρά ο νους και μας παραδίδεται από τις μαρτυρίες όσων επιβίωσαν. Τα μεσάνυχτα της προηγούμενης μέρας μια μηχανοκίνητη φάλαγγα από 22 αυτοκίνητα ξεκίνησε από την κοιλάδα κοντά στη Φιλιππιάδα μεταφέροντας γύρω στους 100 στρατιώτες. Στις 5:00 το πρωί σταμάτησαν έξω από το χωριό.
Χαράματα 16ης Αυγούστου, ακούστηκαν οι πρώτες εκρήξεις όλμων και ένας καταιγισμός πυρών, με τα πυροβόλα να μη σταματούν στιγμή και να δίνουν την εντύπωση σκληρής μάχης. Δεν ήταν όμως μάχη, ήταν μαζική δολοφονία. Οι στρατιώτες εισέβαλαν στα σπίτια και ξεκλήρισαν οικογένειες ολόκληρες την ώρα που κοιμούνταν. Από τις σφαίρες των όπλων και τα βλήματα των όλμων έπεσαν νεκροί ηλικιωμένοι, ανάπηροι, ακόμη και τυφλοί.
Κορίτσια με την απειλή των όπλων βιάστηκαν κατ’ εξακολούθηση από τους Ναζί, οι οποίοι αφού ικανοποίησαν τα κτηνώδη ένστικτά τους έκοψαν κατόπιν τις θηλές τους, πριν τις σφαγιάσουν τελικά σαν πρόβατα.Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν υπερβαίνουν κάθε νοσηρή φαντασία: οι στρατιώτες πότιζαν βαμβάκι με βενζίνη, το τοποθετούσαν στα στόματα των βρεφών και το άναβαν.
Τα παιδιά τα εκτέλεσαν με μια σφαίρα στον κρόταφο, ενώ άλλα τα κάρφωσαν με τις ξιφολόγχες τους. Άντρες βασανίστηκαν άγρια, η εκκλησία του χωριού βεβηλώθηκε με τρόπο ανείπωτο (αφόδευσαν στο ιερό και πότισαν το Ευαγγέλιο με το αίμα του τραγικού παπά), τα σπίτια κάηκαν και τίποτα δεν θύμιζε πια το γραφικό χωριουδάκι που ήταν άλλοτε το Κομμένο: διαμελισμένα και απανθρακωμένα πτώματα παντού, οσμή καμένης σάρκας, σκυλιά να τρέφονται από σκοτωμένους ανθρώπους.Συνολικά, 317 άνθρωποι ήταν τα θύματα της σφαγής του Κομμένου, της πιο φριχτής ίσως θηριωδίας που διαπράχθηκε στην Ελλάδα την περίοδο της Κατοχής…
Το ολοκαύτωμα των Λιγκιάδων Ιωαννίνων (3 Οκτωβρίου 1943)Τα ξημερώματα της 1ης Οκτωβρίου 1943, το αντάρτικο σώμα του ΕΔΕΣ στήνει οδοφράγματα στον δρόμο Ιωαννίνων- Πρέβεζας και εκτελεί τον αντισυνταγματάρχη της 1ης Ορεινής Μεραρχίας, Γιόζεφ Ζάλμινγκερ, παρασημοφορημένο αξιωματικό και συνοδοιπόρο του Αδόλφου Χίτλερ από τις πρώτες κιόλας μέρες της ανόδου του εθνικοσοσιαλισμού στο Μόναχο.
Όταν η είδηση φτάνει στα Ιωάννινα, ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της πόλης εκδίδει μια λιτή διαταγή: «Εκδικηθείτε την ειδεχθή δολοφονία με μια αμείλικτη επιχείρηση αντεκδίκησης σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων από το σημείο τέλεσής της».
Το σχέδιο αντι-αντάρτικων επιχειρήσεων «Πάνθηρ» τίθεται αμέσως σε εφαρμογή. Το πρωινό της 3ης Οκτωβρίου ξεκινά με καταιγισμό πυρών πυροβολικού και όλμων, που προλειαίνουν το έδαφος για την άνοδο των καμιονιών του θανάτου στο όρος Μιτσικέλι και το μαρτυρικό χωριό.
Όταν οι Γερμανοί αποχωρούν, ο απολογισμός είναι φρικτός: 92 νεκροί, μεταξύ των οποίων 34 παιδιά (ηλικίας 6 μηνών ως 11 ετών) και 37 γυναίκες (30-64 ετών). Πλήρως κατεστραμμένα από τις φωτιές 43 σπίτια και 57 υποστατικά, στάβλοι και καλύβες.Η μηνιαία αναφορά της Μεραρχίας προς το Γενικό Επιτελείο της Βέρμαχτ περιγράφει την αποτρόπαιη επιχείρηση ως εξής: «Από το χωριό Λιγκιάδες και τα υψόμετρα 1015 και 1277 ασθενής αντίσταση του εχθρού. Πενήντα πολίτες εξοντώθηκαν. Οι Λιγκιάδες αποτεφρώθηκαν. Λάφυρα, 20 μουλάρια». Από τη μαύρη λίστα των εκτελεσθέντων απουσιάζουν οι νέοι άντρες, εξαιτίας ενός τυχαίου περιστατικού: ανήμερα Κυριακής, ημέρα εκκλησιασμού δηλαδή, ο παπάς της ενορίας λειτουργούσε σε διπλανό χωριό κι έτσι οι περισσότεροι άντρες βρήκαν ευκαιρία να δουλέψουν τα χωράφια ή να βγουν στα βουνά με τα ζώα.
Όταν επέστρεψαν, τους περίμενε η φρίκη: Οι Γερμανοί, εκτός από τα σπίτια, είχαν κάψει ζωντανούς αρκετούς κατοίκους, ενώ άλλους τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ, αφού τους κατέβασαν στα υπόγεια των σπιτιών τους. Άλλοι εκτελέστηκαν στο πλάτωμα με επιβλέπει τη λίμνη των Ιωαννίνων και άλλοι εξοντώθηκαν μπροστά στα ανώφλια των σπιτιών ή μέσα στις κάμαρες και τα κατώγια. Από τους 96 κατοίκους που μέτρησαν οι γερμανοί φονιάδες, γλίτωσαν τον θάνατο μόνο τέσσερις: ένα βρέφος, μια νεαρή γυναίκα που την είχαν καλύψει τα νεκρά κορμιά των συγχωριανών της και δύο 24χρονοι άνδρες που οι σφαίρες τούς τραυμάτισαν επιπόλαια. Το χωριό κάηκε μέχρι θεμελίων για να εξαφανιστούν τα ίχνη ντροπής του εγκλήματος των αντιποίνων…
Η σφαγή των Καλαβρύτων (13 Δεκέμβρη 1943)Μια από τις τραγικότερες θηριωδίες στον ελλαδικό χώρο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε χώρα στις 13 Δεκεμβρίου 1943 και εκτελέστηκε από την 117η Μεραρχία Καταδρομών, με κωδικό όνομα «Unternehmen Kalavryta» («Επιχείρηση Καλάβρυτα»): 848 κάτοικοι των Καλαβρύτων και 200 άνθρωποι από τα γύρω χωριά εκτελέστηκαν ανηλεώς, την ίδια στιγμή που η γραφική πόλη πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς, σφραγίζοντας έτσι μια από τις χειρότερες θηριωδίες των Ναζί εναντίον άοπλου πληθυσμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Η σφαγή των Καλαβρύτων παραμένει η βαρύτερη ίσως περίπτωση εγκλήματος πολέμου στην Ελλάδα. Η διαταγή της μαζικής δολοφονίας των κατοίκων της πόλης ήταν ενταγμένη στο ζοφερό σχέδιο της Βέρμαχτ που έκαιγε χωριά και δολοφονούσε εν ψυχρώ άμαχους πολίτες στην πελοποννησιακή προέλασή της.
Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ήταν αρχικά ένα πλάνο για την περικύκλωση των ανταρτών του ΕΛΑΣ, που είχαν αναπτύξει ισχυρή αντιστασιακή δράση στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων ήδη από τις αρχές του 1943, αν και σύντομα μετεξελίχθηκε σε άλλη μια πράξη εξιλασμού, μετά τον θάνατο Γερμανών στρατιωτών σε μάχες με τους αντάρτες δηλαδή και ιδιαίτερα έπειτα από το περιστατικό της εκτέλεσης 87 ναζί αιχμαλώτων που είχαν στα χέρια τους οι αντάρτες από τη Μάχη της Κερπινής (17 Οκτωβρίου 1943).
Η καλά οργανωμένη και υπολογισμένη αυτή εκκαθαριστική επιχείρηση περιλάμβανε βομβαρδισμούς, πυρπολήσεις και εκτελέσεις: πάνω από 1.000 σπίτια παραδόθηκαν στις φλόγες σε περισσότερα από 50 χωριά και 143 άντρες εκτελέστηκαν στον δρόμο για τα Καλάβρυτα.
Τρεις ανεξάρτητες γερμανικές δυνάμεις ξεκίνησαν από Τρίπολη, Αίγιο και Πάτρα, αντίστοιχα, με τελική κατεύθυνση τα Καλάβρυτα, καίγοντας, λεηλατώντας και καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τα γειτονικά χωριά που συναντούσαν στο διάβα τους (Ρογοί, Κερπινή, Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Κάλανο, Βλασία, Μάνεσι Σαραδί, Μάζι κ.ά.). Τελικά, στις 9 Δεκεμβρίου 1943 οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα και κάλεσαν πονηρά τους κατοίκους που είχαν εγκαταλείψει την πόλη να επιστρέψουν στις εστίες τους με τη διαβεβαίωση ότι δεν θα πειραχθεί κανείς. Στις 13 Δεκεμβρίου όμως, νωρίς το πρωί, κατέφτασε στην κωμόπολη έτερη δύναμη γερμανικού στρατού με επικεφαλής ανώτατους αξιωματικούς, οι οποίοι διέταξαν τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στο Δημοτικό Σχολείο έχοντας μαζί τους κουβέρτα και τρόφιμα μίας ημέρας.
Τα γυναικόπαιδα κλειδώθηκαν στο σχολείο και όλος ο ανδρικός πληθυσμός ηλικίας άνω των 14 χρονών οδηγήθηκε σε φάλαγγες σε κοντινό πλάτωμα (Ράχη του Καππή), από το οποίο δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Στιγμές αργότερα, ριπές πολυβόλων έριχναν στο έδαφος τα σώματα των άτυχων Καλαβρυτινών, με τις γερμανικές οδηγίες να είναι σαφείς για την εξαντλητική καταγραφή όλων των θυμάτων της εκτέλεσης. Συνολικά, 499 άτομα δολοφονήθηκαν εκείνη την ημέρα στα Καλάβρυτα (διασώθηκαν μόλις 12 άτομα που δεν πήραν χαμπάρι οι Γερμανοί ότι ήταν ζωντανοί), αν και ο συνολικός αριθμός των θυμάτων της επιχείρησης στα Καλάβρυτα και τα γειτονικά χωριά έφτασε τις 677 ψυχές…
Η σφαγή του Διστόμου (10 Ιουνίου 1944)Άλλη μια εκκαθαριστική επιχείρηση των ναζιστών κατά του ελληνικού αντάρτικου έμελλε να εξελιχθεί σε πράξη αντιποίνων: οι γερμανικές δυνάμεις κινήθηκαν από τη Λειβαδιά προς το Δίστομο του νομού Βοιωτίας με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στη δυτική πλευρά του Ελικώνα. Το πρωινό της 10ης Ιουνίου, οι τρεις γερμανικοί λόχοι που επιχειρούσαν στην περιοχή εντόπισαν αντάρτες του ΕΛΑΣ σε γειτονικό χωριό (Στείρι), αν και έπεσαν στην ελληνική παγίδα: Η Μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις 2:00 το μεσημέρι, αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση, αφού μέτρησαν αρκετές απώλειες.
Σειρά είχε τώρα η εκδίκηση του κατακτητικού στρατού απέναντι στον εύκολο στόχο, τους αμάχους. Μετά τις στρατιωτικές εχθροπραξίες λοιπόν οι Ναζί μπήκαν στο Δίστομο και άρχισαν να σφαγιάζουν αδιακρίτως ως αντίποινα για τις απώλειές τους. Η εκδικητική τους μανία ήταν τόσο παροιμιώδης που από το μακελειό δεν γλίτωσε κανείς, ούτε γυναικόπαιδα ούτε ηλικιωμένοι ούτε βρέφη.
Τον παπά της ενορίας τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Το μόνο που ανέκοψε τη σφαγή ήταν το σκοτάδι, καθώς μόνο όταν νύχτωσε σταμάτησαν οι Γερμανοί το φρικιαστικό τους έργο, αναγκαζόμενοι να επιστρέψουν στη Λειβαδιά. Όχι βέβαια προτού κάψουν ολοσχερώς το χωριό, αν και πάλι δεν ένιωθαν ικανοποιημένοι από τους εαυτούς τους, γι’ αυτό και δολοφόνησαν εν ψυχρώ όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο της επιστροφής στη βάση τους.Οι νεκροί του Διστόμου έφτασαν τους 228 (117 γυναίκες και 111 άντρες), ανάμεσά τους και 53 παιδιά κάτω των 16 ετών, σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Στον απόηχο της επιχείρησης εξιλασμού, η γερμανική θηριωδία έγινε γνωστή μέσω του δικτύου BBC στον υπόλοιπο κόσμο και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης.
Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας έσπευσε βέβαια να επιρρίψει την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, καθώς -όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της- δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές του κατακτητή. Στο «Επίγραμμα για το Δίστομο», ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος παρατηρεί ποιητικά: «Εδώ ‘ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου / ώ εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις να προσέχεις / Εδώ πονά η σιωπή, πονάει η πέτρα κάθε δρόμου κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου / Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη / με ονόματα σεμνά, και τη Δόξα τα ανεβαίνει / λυγμό λυγμό, σκαλί σκαλί, μεγίστη σκάλα»…
Η σφαγή της Κλεισούρας Καστοριάς (5 Απριλίου 1944)Άλλη μια ναζιστική κτηνωδία στην πιο αποτρόπαια μορφή της έλαβε χώρα όταν η 4η Τεθωρακισμένη Μεραρχία των SS επιδόθηκε με πρωτοφανή ακόμα και για τους ίδιους αγριότητα στην ανελέητη σφαγή των γυναικόπαιδων που είχαν παραμείνει στην ιστορική κωμόπολη του νομού Καστοριάς. Η απάνθρωπη συμπεριφορά των ταγμάτων του θανάτου ανάγκασαν τον πολιτικό εντεταλμένο του Γ’ Ράιχ στα Βαλκάνια να χαρακτηρίσει την εκδικητική επιχείρηση στην Κλεισούρα «λουτρό αίματος» και να επισημάνει με οργή πως οι φρικαλεότητες που διεπράχθησαν παρέβαιναν τις πάγιες διαταγές περί αντιποίνων! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Την προηγουμένη της σφαγής, το βράδυ της 4ης Απριλίου 1944, ομάδα ανταρτών στρατοπέδευσαν στην Κλεισούρα και το επόμενο πρωί επιτέθηκαν σε διερχόμενη γερμανική φάλαγγα. Οι άρρενες κάτοικοι, φοβούμενοι τις γνωστές πια ναζιστικές αντεκδικήσεις, εγκαταλείπουν την κοινότητα και σαν να το γνώριζαν, το απόγευμα καταφτάνουν πράγματι τα πρώτα γερμανικά καμιόνια: τα γυναικόπαιδα συγκεντρώνονται στην πλατεία και τα πυροβόλα παίρνουν τον πρώτο λόγο. Στρατιώτες εφορμούν στα σπίτια και σκοτώνουν, βιάζουν, ξεκοιλιάζουν αδιακρίτως και καίνε τα πάντα. Ναζί και Βούλγαροι της γερμανικής πολιτοφυλακής έσπειραν όλεθρο και καταστροφή στο μισό χωριό και όταν κορέστηκε η φονική τους δίψα, σταμάτησαν. Απολογισμός; Κάπου 280 γυναικόπαιδα αδικοσκοτωμένα, 40 τραυματίες και πολλοί ανέστιοι πια, καθώς οι οικίες παραδόθηκαν στις φλόγες…
Το μακελειό του Χορτιάτη Θεσσαλονίκης (2 Σεπτεμβρίου 1944)Άλλη μια ανθρώπινη τραγωδία εκτυλίχθηκε στον οικισμό του Χορτιάτη έπειτα από επίθεση διμοιρίας του ΕΛΑΣ στον ναζιστή κατακτητή το πρωινό της ίδιας μέρας, που έφερε τη μανιασμένη του λύσσα για εκδίκηση κατά αμάχων. Οι αντάρτες καθησύχασαν τους κατοίκους ότι δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν κι έτσι η πλειονότητα των πολιτών παρέμεινε στις εστίες τους (αν και οι άντρες έλειπαν από νωρίς στις δουλειές τους).
Είκοσι περίπου φορτηγά με Γερμανούς στρατιώτες και άντρες του Αποσπάσματος Καταδίωξης Ανταρτών περικύκλωσαν το χωριό αργότερα την ίδια μέρα, συγκέντρωσαν τους κατοίκους στην κεντρική πλατεία και το καφενείο και άρχισαν να λεηλατούν και να πυρπολούν τα σπίτια.
Κατόπιν οδήγησαν τους συγκεντρωμένους αμάχους της πλατείας σε σπίτι και τους έκαψαν ζωντανούς, ενώ όσους μάντρωσαν στο καφενείο τους μετέφεραν στον τοπικό φούρνο και τους «γάζωσαν» με τα πολυβόλα. Κατόπιν έβαλαν φωτιά για να κάψουν ζωντανούς όσους δεν είχαν σκοτωθεί από τις ριπές του πολυβόλου, και όσοι εγκλωβισμένοι προσπάθησαν να διαφύγουν από το φλεγόμενο κτίριο μαχαιρώθηκαν από τους στρατιώτες που καραδοκούσαν έξω.
Όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν τη διπλή σφαγή, κυνηγήθηκαν λυσσαλέα έξω από το χωριό και εκτελέστηκαν, ενώ οι γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού πριν δολοφονηθούν.Δύο μέρες αργότερα μάλιστα, στις 4 Σεπτεμβρίου, τα τάγματα του θανάτου επέστρεψαν στην ομώνυμη κωμόπολη -τότε- στους πρόποδες του βουνού Χορτιάτη της Θεσσαλονίκης για να ολοκληρώσουν το ανατριχιαστικό τους έργο, καίγοντας και σκοτώνοντας ό,τι είχε απομείνει όρθιο και ζωντανό. Συνολικά, τη 2α Σεπτεμβρίου 1944 εκτελέστηκαν 149 κάτοικοι του Χορτιάτη, ανάμεσά τους 109 γυναίκες και ανήλικα κορίτσια, ενώ κάηκαν και 300 περίπου σπίτια. Ο Ερυθρός Σταυρός, που εξασφάλισε άδεια για να μπει στο μαρτυρικό χωριό μόλις στις 7 του μήνα, αντίκρισε εικόνες ανείπωτης φρίκης…
Το Μπλόκο της Κοκκινιάς (17 Αυγούστου 1944)Η ιστορική τραγωδία της Κοκκινιάς με τις ομαδικές εκτελέσεις των κατοχικών δυνάμεων παραμένει άλλο ένα ζοφερό ορόσημο τόσο της ναζιστικής κτηνωδίας όσο και του ελληνικού χαφιεδισμού. Πριν καν χαράξει, στις 2:30 τα ξημερώματα, πέφτουν οι τίτλοι αρχής του δράματος της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει πια ο ήλιος για τα καλά στον ουρανό.
Δεκάδες γερμανικά καμιόνια και μηχανοκίνητο τάγμα ελλήνων δοσίλογων περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές της Κοκκινιάς (από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά), κάπου 3.000 πάνοπλοι ναζί στρατιώτες και έλληνες ταγματασφαλίτες δηλαδή, πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο τη «Μικρή Μόσχα», όπως αποκαλούσαν τη φτωχή προσφυγούπολη του Πειραιά.
Στις 6:00 το πρωί, ακούγονται οι ντουντούκες του έλληνα προδότη να καλούν τον κοκκινιώτικο λαό: «Προσοχή! Προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην Πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επιτόπου».
Όσοι δεν υπάκουσαν την εντολή και κρύφτηκαν σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια και όπου αλλού βρήκαν, εκτελέστηκαν πράγματι επιτόπου, όντας οι πρώτοι νεκροί που θα έπεφταν στον δρόμο. Όλοι οι υπόλοιποι σύρθηκαν στον τόπο του μαρτυρίου, την ίδια ώρα που η ανίερη συμμαχία Ναζί και ταγματασφαλιτών αρχίζει να καίει σπίτια, να αρπάζει ό,τι βρει, να καταστρέφει, να χτυπά γυναικόπαιδα και να επιδίδεται σε λογής φρικαλεότητες.
Περίπου 25.000 άτομα συγκεντρώνονται κατά τις 8:00 π.μ. στην Πλατεία της Οσίας Ξένης, χωρίζονται σε πεντάδες και κάθονται γονατιστοί με το κεφάλι ψηλά. Οι (έλληνες) κουκουλοφόροι σέρνονται ανάμεσά τους, αναγνωρίζουν τους αντάρτες και υποδεικνύουν στον δήμιο τα σφάγια.
Μέχρι να μεταφερθούν στον τελικό προορισμό της εκτέλεσης, αγωνιστές της Αντίστασης βασανίζονται ανηλεώς για να προδώσουν, αν και τα στόματα όλων μένουν σφαλιστά. Στη μάντρα γειτονικού ταπητουργείου θα πέσει η αυλαία της μαζικής σφαγής, μέσα στις κραυγές των Γερμανών «όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν» και τα σαρκαστικά χαμόγελα των ελλήνων συνεργατών τους.
Οι ριπές στη μάντρα αρχίζουν, το μαρτύριο συνεχίζεται και στην πλατεία επικρατεί έκδηλη η αγωνία της διαλογής του θανάτου. Στον σωρό των πτωμάτων της μάντρας με το αίμα να κυλά πια ποτάμι, οι κουκουλοφόροι καταδότες επιδίδονται σε πλιάτσικο των νεκρών αγωνιστών.
Το μακελειό σταματά γύρω στις 6:00 το απόγευμα, αν και όχι τα δεινά των Κοκκινιωτών: 8.000 από αυτούς μεταφέρονται στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και περισσότεροι από 1.800 ξαποστέλνονται στα ναζιστικά κολαστήρια του θανάτου (Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Άουσβιτς και αλλού)…

Πηγή: newsbeast.gr