Ωραία. Για λίγο να ξεχάσω τι δίνουμε στον παλιονομοσχέδιο της Κυριακής. Έστω ότι, στο καλύτερο σενάριο, παίρνουμε χρήματα για να πληρώσουμε δόσεις Ιουνίου-Ιουλίου και κάτι ψιλά, λεφτά για να πληρωθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και μια δέσμευση για το τι θα γίνει εάν χρειαστεί (;;;) ελάφρυνση του χρέους. Α, να μην ξεχάσω και το πακέτο του Γιούνγκερ.
Το καλό σενάριο λοιπόν, λέει πως κλείνει η πρώτη αξιολόγηση επιτυχώς, και στη χώρα τους επόμενους μήνες έρχονται περί τα 11 δισ. ευρώ. Ένα μεγάλο μέρος τους πάει στις δόσεις που πρέπει να καταβάλουμε (7,2 δισ. ευρώ) και τα υπόλοιπα πάνε για αποπληρωμή οφειλών του Δημοσίου σε ιδιώτες. Σημειωτέον, τα λεφτά αυτά έρχονται ως μνημονιακή υποχρέωση, όχι ως χάρη.
Ακολούθως, το ίδιο καλό σενάριο, λέει πως την Τρίτη στο Eurogroup, θεσμοί, δεσμοί και εσμοί θα αποφασίσουν τι ακριβώς θα γίνει εάν χρειαστεί στο μέλλον ελάφρυνση του χρέους.
Εάν δεν είχα υποσχεθεί παραπάνω πως θα ξεχάσω για λίγο τι δίνουμε, θα έλεγα πως απόφαση επ’ αυτού έχει ληφθεί. Τη φωνάζουνε «κόφτη». Όμως δεν το λέω.
Συνεπώς, θα παριστάνουμε όλοι μαζί πως το χρέος είναι, λέει, βιώσιμο μέχρι τώρα κοντά. Θα περιμένουμε, ξαναλέει, να έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα είναι, και εάν όντως χρειάζεται, θα το ξαλαφρώσουμε.
Το ίδιο χρέος, του οποίου παράγωγη είναι η λιτότητα και τα πρωτογενή πλεονάσματα, ο προϋπολογισμός των οποίων φροντίζει ώστε το χρέος να εμφανίζεται εξυπηρετήσιμο. Αλλά, οκ και εδώ. Το δίνω.
Δεν ξέρω τι θα λέει η απόφαση που θα λέει το μέλλον. Ξέρω όμως τι δεν θα λέει. Κούρεμα, μείωση, επανεξέταση. Αυτές τις λέξεις δεν τις ξέρουν στις Βρυξέλλες. Και οι δικοί μας μάλλον δυσκολεύονται να τις προφέρουν στα αγγλικά.
Προφανώς θα μας δώσουν τελικά κάποιο περιθώριο πέρα από το 2018, μέχρι να αρχίσουμε να το εξυπηρετούμε. Και θα το υπηρετούμε, ας πούμε, για τα επόμενα εξήντα χρόνια.
Αλλά μην αγχώνεστε, αυτό δεν καν είναι το πιο μακρόπνοο σχέδιο που κάνουμε.
Τέλος, θα πάρουμε και το πακέτο Γιούνκερ. Για να μην σας πονοκεφαλιάζω άλλο, αναζητήστε τη λίστα με τουςπλέον διεφθαρμένους κλάδους της ελληνικής οικονομίας για το 2014 (κατά ΟΟΣΑ παρακαλώ), και ακολούθως διαβάστε τους κλάδους στους οποίους κάνει σπονδές με ψηλά το ποτήρι και πονηρό το βλέμμα ο Ζαν Κλοντ. Τόμπολα.
Τώρα στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς βάλτε καταρχήν ένα ταμείο αποκρατικοποιήσεων (και… επενδύσεων) που θα κρατά το νερό, το ρεύμα, τα τρένα, ότι έχει μείνει από λιμάνια, αεροδρόμια, επικοινωνίες, υποδομές αερίου, την εταιρεία ακινήτων δημοσίου και ό, τι άλλο μπορεί να πουληθεί, στα χέρια πέντε ανθρώπων εγκεκριμένων από τους δανειστές (όπως ο Θεοχάρης, ο Στουρνάρας, η Σαββαΐδου), για τα επόμενα εκατό χρόνια.
Συγνώμη, ενενήντα εννέα.
Προσθέστε σ’ αυτά όσα είχε ήδη πουλήσει ή έχει προς πώληση το ΤΑΙΠΕΔ, δυο μερίδες αυτόματων μέτρων που θα επιβάλλονται από τους δανειστές με την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας (του ευρώ), μια πίστα πιο δύσκολο φορολογικό μνημόνιο, τα κλειδιά της Βουλής κι ένα καφάσι μπύρες.
Και όλα αυτά, για τούτην εδώ την αξιολόγηση. Το νου σας, τον Οκτώβρη έρχεται η δεύτερη.
Γιατί ούτε με τις συντάξεις και τους μισθούς έχουν τελειώσει, ούτε με τα εργασιακά, ούτε τους «αναπτυξιακούς νόμους» για την προσέλκυση επενδυτών, ούτε και με δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα ζητάνε σε πέντε μήνες. Ούτε κι εσείς ξέρετε εδώ που τα λέμε.
Εντάξει, όλα τα παραπάνω, σίγουρα δεν είναι στη λογική των προηγούμενων. Εκείνοι έκοβαν, απέλυαν, ξεπούλαγαν, χάριζαν, φάσιζαν. Δεκτό, εσείς αξιοποιείτε και απλώνετε τα μέτρα τραχανά.
Αλλά το αποτέλεσμα πως σας φαίνεται ρε συντρόφια; Μέχρι που θα το φτάσουμε; Σαν πολύ δεν έχει στραβώσει ο γιαλός;
Ο Σόιμπλε είπε πριν λίγες ημέρες πως δεν θα γίνει ελάφρυνση του χρέους στη βάρδιά του. Και δεν είναι μόνος του. Έχει όλη την ακροδεξιά της Ευρώπης μαζί του.
Εσείς, στη δική σας τη βάρδια, πόση ελάφρυνση του αυριανού κόσμου πιστεύετε πως έχετε δικαίωμα να επιτρέψετε;
Το καλό σενάριο λοιπόν, λέει πως κλείνει η πρώτη αξιολόγηση επιτυχώς, και στη χώρα τους επόμενους μήνες έρχονται περί τα 11 δισ. ευρώ. Ένα μεγάλο μέρος τους πάει στις δόσεις που πρέπει να καταβάλουμε (7,2 δισ. ευρώ) και τα υπόλοιπα πάνε για αποπληρωμή οφειλών του Δημοσίου σε ιδιώτες. Σημειωτέον, τα λεφτά αυτά έρχονται ως μνημονιακή υποχρέωση, όχι ως χάρη.
Ακολούθως, το ίδιο καλό σενάριο, λέει πως την Τρίτη στο Eurogroup, θεσμοί, δεσμοί και εσμοί θα αποφασίσουν τι ακριβώς θα γίνει εάν χρειαστεί στο μέλλον ελάφρυνση του χρέους.
Εάν δεν είχα υποσχεθεί παραπάνω πως θα ξεχάσω για λίγο τι δίνουμε, θα έλεγα πως απόφαση επ’ αυτού έχει ληφθεί. Τη φωνάζουνε «κόφτη». Όμως δεν το λέω.
Συνεπώς, θα παριστάνουμε όλοι μαζί πως το χρέος είναι, λέει, βιώσιμο μέχρι τώρα κοντά. Θα περιμένουμε, ξαναλέει, να έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα είναι, και εάν όντως χρειάζεται, θα το ξαλαφρώσουμε.
Το ίδιο χρέος, του οποίου παράγωγη είναι η λιτότητα και τα πρωτογενή πλεονάσματα, ο προϋπολογισμός των οποίων φροντίζει ώστε το χρέος να εμφανίζεται εξυπηρετήσιμο. Αλλά, οκ και εδώ. Το δίνω.
Δεν ξέρω τι θα λέει η απόφαση που θα λέει το μέλλον. Ξέρω όμως τι δεν θα λέει. Κούρεμα, μείωση, επανεξέταση. Αυτές τις λέξεις δεν τις ξέρουν στις Βρυξέλλες. Και οι δικοί μας μάλλον δυσκολεύονται να τις προφέρουν στα αγγλικά.
Προφανώς θα μας δώσουν τελικά κάποιο περιθώριο πέρα από το 2018, μέχρι να αρχίσουμε να το εξυπηρετούμε. Και θα το υπηρετούμε, ας πούμε, για τα επόμενα εξήντα χρόνια.
Αλλά μην αγχώνεστε, αυτό δεν καν είναι το πιο μακρόπνοο σχέδιο που κάνουμε.
Τέλος, θα πάρουμε και το πακέτο Γιούνκερ. Για να μην σας πονοκεφαλιάζω άλλο, αναζητήστε τη λίστα με τουςπλέον διεφθαρμένους κλάδους της ελληνικής οικονομίας για το 2014 (κατά ΟΟΣΑ παρακαλώ), και ακολούθως διαβάστε τους κλάδους στους οποίους κάνει σπονδές με ψηλά το ποτήρι και πονηρό το βλέμμα ο Ζαν Κλοντ. Τόμπολα.
Τώρα στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς βάλτε καταρχήν ένα ταμείο αποκρατικοποιήσεων (και… επενδύσεων) που θα κρατά το νερό, το ρεύμα, τα τρένα, ότι έχει μείνει από λιμάνια, αεροδρόμια, επικοινωνίες, υποδομές αερίου, την εταιρεία ακινήτων δημοσίου και ό, τι άλλο μπορεί να πουληθεί, στα χέρια πέντε ανθρώπων εγκεκριμένων από τους δανειστές (όπως ο Θεοχάρης, ο Στουρνάρας, η Σαββαΐδου), για τα επόμενα εκατό χρόνια.
Συγνώμη, ενενήντα εννέα.
Προσθέστε σ’ αυτά όσα είχε ήδη πουλήσει ή έχει προς πώληση το ΤΑΙΠΕΔ, δυο μερίδες αυτόματων μέτρων που θα επιβάλλονται από τους δανειστές με την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας (του ευρώ), μια πίστα πιο δύσκολο φορολογικό μνημόνιο, τα κλειδιά της Βουλής κι ένα καφάσι μπύρες.
Και όλα αυτά, για τούτην εδώ την αξιολόγηση. Το νου σας, τον Οκτώβρη έρχεται η δεύτερη.
Γιατί ούτε με τις συντάξεις και τους μισθούς έχουν τελειώσει, ούτε με τα εργασιακά, ούτε τους «αναπτυξιακούς νόμους» για την προσέλκυση επενδυτών, ούτε και με δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα ζητάνε σε πέντε μήνες. Ούτε κι εσείς ξέρετε εδώ που τα λέμε.
Εντάξει, όλα τα παραπάνω, σίγουρα δεν είναι στη λογική των προηγούμενων. Εκείνοι έκοβαν, απέλυαν, ξεπούλαγαν, χάριζαν, φάσιζαν. Δεκτό, εσείς αξιοποιείτε και απλώνετε τα μέτρα τραχανά.
Αλλά το αποτέλεσμα πως σας φαίνεται ρε συντρόφια; Μέχρι που θα το φτάσουμε; Σαν πολύ δεν έχει στραβώσει ο γιαλός;
Ο Σόιμπλε είπε πριν λίγες ημέρες πως δεν θα γίνει ελάφρυνση του χρέους στη βάρδιά του. Και δεν είναι μόνος του. Έχει όλη την ακροδεξιά της Ευρώπης μαζί του.
Εσείς, στη δική σας τη βάρδια, πόση ελάφρυνση του αυριανού κόσμου πιστεύετε πως έχετε δικαίωμα να επιτρέψετε;
Ακολούθως, το ίδιο καλό σενάριο, λέει πως την Τρίτη στο Eurogroup, θεσμοί, δεσμοί και εσμοί θα αποφασίσουν τι ακριβώς θα γίνει εάν χρειαστεί στο μέλλον ελάφρυνση του χρέους.
Εάν δεν είχα υποσχεθεί παραπάνω πως θα ξεχάσω για λίγο τι δίνουμε, θα έλεγα πως απόφαση επ’ αυτού έχει ληφθεί. Τη φωνάζουνε «κόφτη». Όμως δεν το λέω.
Συνεπώς, θα παριστάνουμε όλοι μαζί πως το χρέος είναι, λέει, βιώσιμο μέχρι τώρα κοντά. Θα περιμένουμε, ξαναλέει, να έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα είναι, και εάν όντως χρειάζεται, θα το ξαλαφρώσουμε.
Το ίδιο χρέος, του οποίου παράγωγη είναι η λιτότητα και τα πρωτογενή πλεονάσματα, ο προϋπολογισμός των οποίων φροντίζει ώστε το χρέος να εμφανίζεται εξυπηρετήσιμο. Αλλά, οκ και εδώ. Το δίνω.
Δεν ξέρω τι θα λέει η απόφαση που θα λέει το μέλλον. Ξέρω όμως τι δεν θα λέει. Κούρεμα, μείωση, επανεξέταση. Αυτές τις λέξεις δεν τις ξέρουν στις Βρυξέλλες. Και οι δικοί μας μάλλον δυσκολεύονται να τις προφέρουν στα αγγλικά.
Προφανώς θα μας δώσουν τελικά κάποιο περιθώριο πέρα από το 2018, μέχρι να αρχίσουμε να το εξυπηρετούμε. Και θα το υπηρετούμε, ας πούμε, για τα επόμενα εξήντα χρόνια.
Αλλά μην αγχώνεστε, αυτό δεν καν είναι το πιο μακρόπνοο σχέδιο που κάνουμε.
Τέλος, θα πάρουμε και το πακέτο Γιούνκερ. Για να μην σας πονοκεφαλιάζω άλλο, αναζητήστε τη λίστα με τουςπλέον διεφθαρμένους κλάδους της ελληνικής οικονομίας για το 2014 (κατά ΟΟΣΑ παρακαλώ), και ακολούθως διαβάστε τους κλάδους στους οποίους κάνει σπονδές με ψηλά το ποτήρι και πονηρό το βλέμμα ο Ζαν Κλοντ. Τόμπολα.
Τώρα στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς βάλτε καταρχήν ένα ταμείο αποκρατικοποιήσεων (και… επενδύσεων) που θα κρατά το νερό, το ρεύμα, τα τρένα, ότι έχει μείνει από λιμάνια, αεροδρόμια, επικοινωνίες, υποδομές αερίου, την εταιρεία ακινήτων δημοσίου και ό, τι άλλο μπορεί να πουληθεί, στα χέρια πέντε ανθρώπων εγκεκριμένων από τους δανειστές (όπως ο Θεοχάρης, ο Στουρνάρας, η Σαββαΐδου), για τα επόμενα εκατό χρόνια.
Συγνώμη, ενενήντα εννέα.
Προσθέστε σ’ αυτά όσα είχε ήδη πουλήσει ή έχει προς πώληση το ΤΑΙΠΕΔ, δυο μερίδες αυτόματων μέτρων που θα επιβάλλονται από τους δανειστές με την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας (του ευρώ), μια πίστα πιο δύσκολο φορολογικό μνημόνιο, τα κλειδιά της Βουλής κι ένα καφάσι μπύρες.
Και όλα αυτά, για τούτην εδώ την αξιολόγηση. Το νου σας, τον Οκτώβρη έρχεται η δεύτερη.
Γιατί ούτε με τις συντάξεις και τους μισθούς έχουν τελειώσει, ούτε με τα εργασιακά, ούτε τους «αναπτυξιακούς νόμους» για την προσέλκυση επενδυτών, ούτε και με δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα ζητάνε σε πέντε μήνες. Ούτε κι εσείς ξέρετε εδώ που τα λέμε.
Εντάξει, όλα τα παραπάνω, σίγουρα δεν είναι στη λογική των προηγούμενων. Εκείνοι έκοβαν, απέλυαν, ξεπούλαγαν, χάριζαν, φάσιζαν. Δεκτό, εσείς αξιοποιείτε και απλώνετε τα μέτρα τραχανά.
Αλλά το αποτέλεσμα πως σας φαίνεται ρε συντρόφια; Μέχρι που θα το φτάσουμε; Σαν πολύ δεν έχει στραβώσει ο γιαλός;
Ο Σόιμπλε είπε πριν λίγες ημέρες πως δεν θα γίνει ελάφρυνση του χρέους στη βάρδιά του. Και δεν είναι μόνος του. Έχει όλη την ακροδεξιά της Ευρώπης μαζί του.
Εσείς, στη δική σας τη βάρδια, πόση ελάφρυνση του αυριανού κόσμου πιστεύετε πως έχετε δικαίωμα να επιτρέψετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου